Λίγα λόγια για το ελεύθερο camping

Το ελεύθερο camping απαγορεύεται στη χώρα μας από το 1976 με το νόμο 392/1976 που φέρει τον τίτλο «Περί ιδρύσεως και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκηνώσεως (κάμπινγκ) και άλλων τινών διατάξεων». Οι παλιότερες γενιές θυμούνται ακόμα ότι πριν το 1976 δεν υπήρχε κανένας περιορισμός στην ελεύθερη κατασκήνωση και παραλίες που τώρα είναι πολυσύχναστες, ήταν τότε παρθένες χωρίς σπίτια και εγκαταστάσεις.

Οι κύριοι λόγοι που αναφέρει η πολιτεία για την απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης είναι η προστασία της φύσης, η αποτροπή πυρκαγιών, η αποτροπή συσσώρευσης σκουπιδιών, γενικής φύσεως υγειονομικοί λόγοι αλλά και η προστασία περιοχών ιδιαίτερου ενδιαφέροντος (π.χ. αρχαιολογικά μνημεία και περιοχές μοναδικού φυσικού κάλλους).

Ο νόμος απαγορεύει την εγκατάσταση σκηνών και τη στάθμευση τροχόσπιτων σε αιγιαλούς, παραλίες και γενικά σε κοινόχρηστους χώρους. Με την τροποποίηση του νόμου που έγινε το 2012, το πρόστιμο εκτοξεύθηκε στα 300€ (από 147€ που ήταν). Το πρόστιμο δηλαδή είναι αυτή τη στιγμή περισσότερο από το μισό του βασικού μισθού! Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, όπου οι άνεργοι έχουν πολλαπλασιαστεί και ο βασικός μισθός έχει κατρακυλήσει σε επίπεδα φτώχιας, η πολιτεία ουσιαστικά τιμωρεί τους λίγους που επιλέγουν το ελεύθερο camping για τις διακοπές τους. Ο νόμος δίνει επίσης τη δυνατότητα να επιβληθεί κράτηση έως 6 μήνες και το πρόστιμο να αυξηθεί έως τα 3.000€.

Μια σκηνή camping θεωρείται, όσο περίεργο και αν ακουστεί αυτό, κατοικία, καλύπτεται από άσυλο (άρθρο 9 παρ. 1 εδ. α του Συντάγματος) και η είσοδος αστυνομικού οργάνου επιτρέπεται μόνο με ένταλμα. Αυτό στη θεωρία γιατί στην πράξη τα πράγματα συνήθως είναι πιο απλά και όχι τόσο νομικά. Επίσης, η απαγόρευση της κατασκήνωσης ισχύει αποκλειστικά από την ανατολή ως τη δύση του Ηλίου. Η αστυνομία συνήθως επισκέπτεται το χώρο της ελεύθερης κατασκήνωσης λίγα λεπτά αφού ξημερώσει, όπου όλοι κοιμούνται στις σκηνές τους.

Σε περιοχές όπου τα τουριστικά καταλύματα είναι πολλά και μπορούν να εξυπηρετήσουν πλήθος επισκεπτών, το ελεύθερο camping συνήθως διώκεται σε έντονο βαθμό. Αντίθετα, σε περιοχές όπου οι τουριστικές υποδομές δεν επαρκούν, υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή στο ελεύθερο camping. Λιγότερο, κατά τη γνώμη μας, έχει να κάνει με την καθαριότητα, τους υγειονομικούς λόγους, την προστασία του περιβάλλοντος και άλλα προσχήματα.

Είναι γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που βρωμίζει το χώρο όταν κατασκηνώνει ελεύθερα και κόσμος που αφήνει πίσω του σκουπίδια και δε σέβεται το μέρος στο οποίο βρίσκεται. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις παραλίες αλλά παντού. Υπάρχει κόσμος που περνάει με κόκκινο τα φανάρια, που αφήνει το αποτσίγαρο του στην παραλία και πετάει το χαρτάκι από τα διόδια αμέσως μόλις τα περάσει. Δεν απαγορεύεται όμως η οδήγηση σε όλους, ούτε η πρόσβαση στις παραλίες σε όλους επειδή υπήρξε, υπάρχει (και πάντα θα υπάρχει) μια μειοψηφία κάφρων που δεν σέβεται τους υπόλοιπους.

Θα έπρεπε η πολιτεία να βρει έναν καλύτερο τρόπο και να σεβαστεί το δικαίωμα χιλιάδων ανθρώπων για ελεύθερη κατασκήνωση αντί να το απαγορεύει σε όλους για χάρη μιας μερίδας κάφρων.